W integrowany ograniczaniu zachwaszczenia w uprawach rolniczych kładzie się nacisk na stosowanie niechemicznych metod zwalczania chwastów. Uprawa pszenicy ozimej i jarej charakteryzuje się bardzo wąską rozstawą międzyrzędzi. Najczęściej zboża siane są w rzędach co 10 do 15 cm, a maksymalna rozstawa w pszenicy ozimej wynosi nie więcej niż 20cm szerokości. Taka technologia praktycznie wyklucza możliwość zwalczania chwastów w sposób mechaniczny, zwłaszcza w starszych fazach rozwojowych. Pielęgnowanie zasiewów pszenicy ozimej ma na celu niszczenie tworzącej się na powierzchni skorupy oraz zniszczenie kiełkujących chwastów. W praktyce cele te osiąga się przez jesienne bronowanie pola przed wschodami (Adamczewski i Dobrzański 2008) Wiosenne bronowanie pszenicy ozimej jest zabiegiem bardzo korzystnym. Poza zniszczeniem chwastów i skorupy glebowej poprawia stosunki powietrzno- wodne. Bronowanie należy wykonać na ukos lub w poprzek rzędów pszenicy po ruszeniu wegetacji, na obsuszonych polach, gdy już minie groźba przymrozków. Do tego celu w zależności od warunków glebowych i klimatycznych można wykorzystać brony lekkie, średnie, ciężkie lub brony – chwastowniki. W pszenicy jarej można wykonać podobne zabiegi po siewie, gdy ukażą się wschody chwastów oraz po raz drugi po rozkrzewieniu się zboża – nie wcześniej niż stadium 4 liścia ( Kierzek i Wachowiak 2004).
Nie są to jednak zabiegi, które mogą całkowicie zabezpieczyć uprawę pszenic przed zachwaszczeniem. Można je wykonać, ale koniecznie przed zabiegami chemicznego zwalczania chwastów! (Paradowski 2009)